به گزارش جارچی آذربایجان، در ابتدای نشست رونمایی از پوستر نمایش «لیلی و مجنون»، یعقوب صدیق جمالی کارگردان این اثر نمایشی، اصحاب رسانه را از حامیان همیشگی تئاتر تبریز برشمرد و گفت: «جایگاهی که رسانه های تبریز در حوزه تئاتر دارند بسیار محسوس و تاثیرگزار است و بدون حضور رسانه‌ها، نمایش‌ها هم آنطور که باید دیده نخواهند شد. لذا جا دارد از حضور همیشگی، اهالی خبر به خصوص در نمایش‌هایی که به روی صحنه برده‌ام قدردانی کنم.»
کارگردان نمایش‌های کوراوغلی و بالاجا قارا بالیق، ضمن اشاره به مشقت‌های موجود در آثاری با عوامل پر تعداد افزود: «نمایش‌هایی که با تعداد بالای عوامل به اجرا در می‌آیند سختی‌های خاص خود را دارند و طبیعتا تمرکز خاصی را نیز می‌طلبند. در نمایش‌های اخیر سعی کرده‌ام متناسب با تم و فضای نمایش، اجرای متفاوتی را روی صحنه ببرم و در نمایش لیلی و مجنون نیز تماشاگران متوجه تغییرات محسوس در فضا و فرم خواهند شد.»
صدیق‌جمالی درباره چگونگی شکل‌گیری ایده نمایش «لیلی و مجنون» و اهمیت اجرای آن در این بازه زمانی، ضمن اشاره به شرایط حاکم بر جامعه تصریح کرد: «احساسم بر این بود در چنین شرایطی که نوعی خمودگی خاص بر جامعه حاکم است و عنصر عشق در عصر حاضر محجور و در پس پرده مانده است، نیاز بود لیلی و مجنون دوباره از بین کتاب‌ها بیرون بیاید و مردم با آن مواجه شوند. ما نزدیک به سه ماه برای تمرینات زمان صرف کردیم که شامل نگرانش متن نمایشنامه، تولید موسیقی و تمرینات بازیگران می‌شود.»
صدیق جمالی در خصوص نزدیکی این نمایش به اپرای معروف اوزییر حاجی بی‌اف در باکو خاطر نشان کرد: «در ایران و طبق قوانین ایران برای تک‌خوانی بانوان محدودیت وجود دارد و اگر هم قبلا افراد و افرادی بر روی نمایش‌های لیلی و مجنون خود نام اپرا گذاشته اند کمی غلو و کم لطفی کرده‌اند. اگر صادقانه بخواهم به این مسئله اشاره کنم باید بگویم نمایشی که من نوشته‌ام و روی صحنه می‌برم غیر از اشعار حکیم فضولی هیچ قرابتی با اپرای معروف استاد اوزییر حاجی بی‌اف ندارد؛ این نمایش را می‌توان نمایشی فرمالیستی از تلفیق فیزیکال، حرکت، دیالوگ، شعرو موسیقی دانست.»
این کارگردان تبریزی تئاتر در پاسخ به سوالی در خصوص پیش‌بینی استقبال از نمایش لیلی و مجنون پاسخ داد: «من بعد از بیست سال تازه فهمیده‌ام مخاطب تئاتر تبریز از تماشای یک تئاتر چه می‌خواهد. این را صادقانه می‌گویم، آدمی وقتی جوان است خود را مصلح و منجی جهان می‌داند و قصد دارد با کارها و آثارش جهان را اصلاح کند و به نظر خود در این راه هم قدم‌های اولیه را برداشته است، اما غافل از آنکه اجرای نمایش برای شش نفر تماشاگر یعنی تو مخاطب خودت را نشناخته‌ای و باید ابتدا به عقب برگرده و مسیر را دوباره انتخاب کنی و ذائقه تماشاگر را هم در نظر داشته باشی.» صدیق‌جمالی ادامه داد: «سال ۱۳۷۹ که کوراوغلی را به روی صحنه بردیم، برای خرید بلیط آن مردم صف کشیده بودند. اولین جرقه این نظر آنجا و آن زمان در ذهن من شکل گرفت. از آن زمان هر وقت مضامین و قالب‌هایی انتخاب کرده‌ام که مردم و مخاطبان آن را پسندیده‌اند جواب خوبی گرفته‌ام و استقبال خوبی هم دیده‌ام.»
یکی از سوالات مطرح شده در این نشست خبری اختصاص داشت به فرم زبان و زبان معیاری که در نمایش استفاده شده است، صدیق‌جمالی به عنوان دراماتورژ و نویسنده لیلی و مجنون در این باره گفت: «شاید در نگارش متن‌های ترکی آن هم در چنین متنی که دیالوگ‌ها و اشعار باید با هم همگن باشند این مسئله اولین موضوعی باشد که باید وقت و دقت زیادی برای آن صرف کرد. در خود این متن کلمات و لغات زیادی بودند که متاسفانه خط خوردند و جبرا از کلمات جایگزین استفاده شد. هدفم وفاداری به زبان و لحن فضولی بود و در نظر داشتم تا جایی که حوصله مخاطب اجازه می‌دهد از اشعار و زبان نزدیک به اشعار استفاده کنم.»
«لیلی و مجنون» شاهکار حکیم محمد فضولی است که یعقوب صدیق‌جمالی دراماتورژی، نویسندگی و کارگردانی آن را بر عهده دارد. لیلی و مجنون از ۲۴ مهر ماه ۱۴۰۲ در تالار تربیت مجموعه فرهنگی هنری تربیت (تئاتر شهر تبریز) روی صحنه می‌رود.
